Als je zoekt op het spreekwoord ‘stilstand is achteruitgang’ krijg je een scala aan resultaten. Van tips van organisaties tot visies van personen. Toch kan mijn visie daar nog wel bij. Het is namelijk een belangrijk onderwerp om bij stil te staan. Maar eerst de betekenis van het spreekwoord. Volgens een relevante website is dit: ‘als je niet blijft ontwikkelen haalt op den duur de concurrentie je in’.

Voor de reguliere arbeidsmarkt valt hier zeker wat voor te zeggen. Maar hoe zit het dan met onze groep, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, met een indicatie banenafspraak? Inmiddels heb ik zelf zo’n 15 jaar werkervaring. Ik begon heel enthousiast en leergierig en wou mezelf graag ontwikkelen. Maar al snel kwam ik er achter dat de praktijk heel wat anders is dan de theorie. Leren lukte nog wel, maar functioneren en verder ontwikkelen in een organisatie is een ander verhaal. Ik bleef lang volhouden dat ik wel wou ontwikkelen, maar zocht eigenlijk vooral naar een vaste baan en zekerheid. Ik geloof dat dit iets is dat velen zullen herkennen. Je bent zo bezig met het zoeken naar erkenning en een stabiele baan, dat jezelf ontwikkelen er niet meer van komt. Of misschien zie je de noodzaak niet meer als je eenmaal die vaste plek hebt gevonden. Voor mijzelf zit hier een kern van waarheid in. Ik weet dat ik meer kan dan wat ik nu doe. Daarom ga ik nu een cursus volgen, een opleiding volgen en serieus nadenken over mijn toekomst. Spannend, maar wel de juiste stap. Als ik niets zou doen, zoals de laatste jaren, heb ik ook geen recht om te klagen over mijn carrière.

Ik denk dat het een groot gevaar is voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt om zichzelf niet te ontwikkelen. We staan al op achterstand ten opzichte van reguliere kandidaten voor een functie. Om onze positie te kunnen behouden en verbeteren moeten wij denk ik twee keer zo hard ons best doen. Ook al voelt het soms niet natuurlijk of is het de moeilijke weg. Stilstand is voor ons echt achteruitgang.