De dagen zijn weer korter en de feestdagen zoals Kerstmis en Oudjaarsavond zijn weer aanstaande. Deze periode voel ik me vaker alleen. Maar het zoeken naar een partner blijft voor mij moeilijk. Ik heb veel gedatet maar ondanks alle goede bedoelingen eindig ik steeds weer alleen.

Alles aan daten vind ik moeilijk. Een eerste date is moeilijk, het is moeilijk een succesvolle date een vervolg te geven, het is moeilijk je geduld te bewaren. Het is een spel dat je moet spelen. Een spel met allerlei regels. Je mag niet te snel toehappen, niet te veel vragen, niet te direct zijn en ga zo maar door. Maar mag je ook jezelf zijn en doen wat goed voelt? Eigenlijk niet merk ik. Ik snap het ook wel. Als ik mijn date alle nummers van Rob de Nijs laat horen kan dat afschrikken. Maar dat is wel de muziek die ik leuk vind en waar ik me fijn bij voel. En als ik mijn date eerlijk vertel dat ik het erg vind klikken en graag snel weer afspreek, schrikt ook dat af. Maar moet ik dan niets zeggen terwijl dat voor mij totaal onnatuurlijk zou zijn? Uiteindelijk wil ik toch mezelf kunnen zijn, juist in zo’n situatie. Ik vraag me vaak af waarom we het zo moeilijk voor elkaar maken.

Was het maar wat makkelijker allemaal. In ieder geval ga ik mezelf niet compleet veranderen. Maar natuurlijk, ik probeer wel van mijn fouten te leren. Ik probeer de beste versie van mezelf te worden. En dan maar hopen dat die prins op dat witte paard ooit nog komt…